Przeprowadzenie podstawowych badań prenatalnych zalecane jest wszystkim kobietom. Również przyszli rodzice, u których w rodzinie zdarzały się przypadki chorób genetycznych, poleca się wykonanie takich badań.
Badania prenatalne – kto powinien je wykonać?
Badania prenatalne dzielimy na inwazyjne i nieinwazyjne. Te nieinwazyjne to badanie USG, polegające jednak na bardziej wnikliwej analizie obrazu anatomii płodu i rozwoju. Nie każdy lekarz realizujący badania USG może wykonać badanie prenatalne. Wymaga ono znacznie wyższych kwalifikacji medycznych oraz umiejętności do prawidłowej oceny obrazu.
Badania prenatalne inwazyjne są zalecane Pacjentkom, u których nieinwazyjne badania (w tym także test papp-a) wykazały nieprawidłowości. Są one zalecane kobietom po 35 roku życia oraz w rodzinach, w których występują przypadki chorób takich jak zespół Downa, mukowiscydoza, hemofilia, zespół Turnera, wady serca czy obojnactwo.
Badania prenatalne – jakie korzyści dają badania płodu?
Dzięki przeprowadzonemu badaniu prenatalnemu rodzice zyskują pewność, że dziecko urodzi się zdrowe lub mają szansę przygotować się do narodzin chorego dziecka. Informacja o chorobie dziecka zawsze jest bolesna, jednak jeśli rodzice wiedzą o chorobie wcześniej, mają czas przygotować się psychicznie, a także merytorycznie czy finansowo. Dowiadują się wszystkiego o danej chorobie, przygotowują mieszkanie na potrzeby dziecka, a nawet szukają fundacji, która będzie w stanie im pomóc. Co ważne, niektóre choroby i wady można wyleczyć u jeszcze nienarodzonego dziecka! Dlatego im wcześniej dowiemy się o nieprawidłowości ciąży, tym lepiej.
Jak przeprowadza się badania prenatalne?
Inwazyjnym badaniem prenatalnym jest amniopunkcja, którą można przeprowadzić już w 13. tygodniu ciąży. Podczas badania pobierany jest płyn owodniowy przez nakłucie igłą powłok brzusznych i pęcherza płodowego. Na podstawie analizy płynu poznajemy zestaw chromosomów dziecka, tzw. kariotyp. Wyniki amniopunkcji otrzymujemy po miesiącu.
Wszystkie inwazyjne badania prenatalne obarczone są niewielkim ryzykiem poronienia, dlatego wykonuje się je, gdy istnieje zagrożenie, że dziecko urodzi się chore. Takie zagrożenie występuje szczególnie w przypadku, gdy przyszła mama skończyła trzydziesty piąty rok życia lub gdy w rodzinie zdarzały się już podobne choroby.
0 komentarzy
